เรื่องโรงเรียนแรกๆ

ช่วงเดือนที่มีงานและเรียนเยอะ
เราเริ่มวางแผนว่าเราจะเลี้ยงนะโมยังไง
ให้เราก็สามารถหาเงินเลี้ยงเขาได้
และได้ให้เวลาเลี้ยงเขาไปด้วยได้

เลยตัดสินใจจะหาโรงเรียนอนุบาลเล็กๆ
ที่เราไหว และเขาไหว
น้าช่วยตระเวนหาและพานะโมไปดู
ในที่สุดก็ได้โรงเรียนใกล้ๆ บ้านน้า
เด็กเล็กเลิกเรียนบ่ายสามโมง
และเราไม่อยากให้เขาต้องรอและไม่มีใครไปรับหากเราเลิกงานช้า

วันไปส่งเพื่อลองเรียนครึ่งวัน บอกเด็กว่าเดี๋ยวหม่ามี๊ไปรอที่ร้านกาแฟแล้วจะมารับ
ส่งเด็กแล้วเดินไปแอบดูข้างๆ รั้ว วันแรกผ่านไปอย่างร่าเริง
เด็กยังตื่นเต้น เราไปนั่งทำงานรอเวลาไปรับอย่างใจจดใจจ่อ
เข้าใจอารมณ์แม่เป็นห่วง ขนาดวันนี้ลองเรียนแค่ 2 ชั่วโมงเองนะ


วันที่สองเด็กเริ่มรู้ อิดออด ไม่อยากไปหาครู
ต้องปลอบปรโลม และสัญญาเช่นเดิมว่าเดี๋ยวจะรีบมารับนะ
เรายังแอบไปดูที่ข้างรั้ว
เด็กเดินเข้าห้องวางกระเป๋า เอามือป้ายตาป้อยๆ
ไม่ได้ร้องไห้โฮเหมือนคนอื่น แต่หม่ามี๊รับรู้ได้ว่า
หนูคงรู้สึกโดดเดี่ยวที่ต้องออกไปเผชิญโลกคนเดียว
รู้สึกสงสารจับใจจนน้ำตาไหลออกมา เด็กน้อยของหม่ามี๊คง
ใช้ความเข้มแข็งมากเลยนะ ที่ไม่ร้องไห้ออกมา
หม่ามี๊จะรีบไปรับนะ

ตอนหม่ามี๊ไปรับแล้ว 

กลิ่นของความรัก

หลังจากล้างมือ ฉันชอบดมมือว่าหอมกลิ่นสบู่ล้างมือหรือยัง
วันนี้ก็เช่นกัน ได้กลิ่นหอมของสบู่ล้างมือกลิ่น Lavender & Chamomile

"หม่ามี๊ อันนี้สบู่อันไหม หอม" พร้อมกับเอามือเล็กๆ ขึ้นมาดม
มม : ใช่ หม่ามี๊ซื้อมาใหม่ หอมไหม นะโมขอบไหม
นม : ชอบบบ

วันที่ทำความสะอาดห้อง
มม : นะโมวันนี้หม่ามี๊ให้พี่เต้าหู้ทำความสะอาดห้องแล้ว
นม : ไหนๆ ขอนะโมดมหน่อย
เอาหน้าแนบพื้น
นม : สะอาด หอมเลยหม่ามี๊
ทีนี้นอนเอาตัวลงไปกลิ้ง พร้อมหัวเราะร่า
มม : ห้องสะอาดดีจังเลยเนอะ
ยิ้ม และนะโมก็ยิ้มตอบ

กลิ่นต่างๆ และกลิ่นของเด็กน้อยที่นับวันก็ค่อยๆ จางหายไป

กลิ่นของความรักที่ฉันคิดถึง

เช้านี้

ความรู้สึกเหมือนกระแสลมฝนที่พัดผ่าน
เช้านี้ความคิดถึงพัดผ่านมาที่หน้าบ้านในช่วงเวลาที่ฟ้าหม่นๆ เหมือนฝนจะตก

"หม่ามี๊ฝนจะตกแล้วเข้าบ้านเร็ว" เสียงเจื้อยแจ้วเจรจาเช่นทุกวัน
มม : นะโมรู้ได้ไงว่าฝนจะตก
นม : ก็ลมแรง
มม : ใครบอก
นม : ย่าบอก
มม : แล้วต้องดูอะไรอีก
นม : ท้องฟัาเป็นสีเทาๆ
มม : ใช่แล้ว ไหนท้องฟัาวันนี้สีเทายัง
นม : สีเทาแล้ว (พร้อมหันหน้าขึ้นมองฟ้า)

วันนี้ท้องฟ้าเทาแต่เช้า เหมือนความรู้สึกที่ตกอยู่ในห้วงความทรงจำเทาๆ จางๆ
แล้วฝนก็ไหลลงมาจะมองไม่เห็นอะไร

ร่องรอย 1

วันนี้ตัดสินใจเก็บของเด็กชายให้เรียบร้อย
ใจหนึ่งอยากให้เขามาเอาของบางส่วนเพื่อให้เขาได้เชื่อมต่อกับชีวิตในสถานที่ใหม่ๆ แต่ไม่ได้หวังมากมายนักว่าจะเป็นอย่างนั้น

และที่สำคัญเก็บของเล่นไว้ให้เป็นร่องรอยในความทรงจำของหม่ามี๊
นะโมชอบเล่นรถมากที่สุด และจริงๆ คือทุกอย่างที่สามารถเคลื่อนไหวได้
ขับเคลื่อนไปได้ เขาก็จะเอามาไถ สไลด์ไปมา นั่นล่ะความสนุกของเขา

ดังนั้นวันนี้จึงได้เก็บรถมากมายของเขาให้เข้าที่เข้าทาง
และหวังให้ชีวิตเขาขับเคลื่อนต่อไป

พี่หมีหลับตา

"หม่ามี๊มันหลับ" เสียงเจื้อยแจ้ว
ฉันเงยหน้าจากสิ่งที่กำลังทำและสงสัยว่าอะไรใครนอน
มองสำรวจและถามไป "อะไรนะคับ ใครหลับ"

เด็กชายชี้มือไปที่ภาพนั้น ฉันมองตาม มันเป็นภาพที่ฉันซื้อมาติดประดับห้อง
เพราะมันน่ารักดี ราคาไม่แพงไปสำหรับเรา และที่ชอบมากๆ เพราะคำที่เขียนไว้ในรูปว่า "Always be Yourself" ฉันเชื่อว่าเราทุกคนจะได้เติบโตอย่างเป็นตัวเอง
และมันจะดีมาก ถ้าเราสามารถเป็นหรือเข้าถึงความเป็นตัวเองได้อยู่เสมอ
เอาไว้เตือนตัวเอง "เป็นตัวของตัวเองนะ"

คิดว่ามันยิ้มนะ แต่ในมุมมองของหนูมันนอนหลับสินะ
มม : ก็นี่ห้องนอนนี่ครับหมีเขาก็เลยนอนหลับ งั้นเรามานอนกันดีกว่าไหมคับ
นอนกับพี่หมีกัน

เด็กน้อยหันมามองพร้อมพยักหน้าน้อยๆ เห็นด้วย เราเข้านอนในอ้อมกอดกันและกัน
มม : นอนให้สบาย และเป็นตัวของตัวเองนะลูก
ฉันหอมแก้มเด็กน้อยก่อนกล่าว Good Night

หลายครั้งตั้งแต่นั้นมาฉันใช้พี่หมีเพื่อชวนให้นะโมนอน และเราสองคนจะมีเพื่อนนอนด้วยกัน หรือถ้าวันไหนเขาตื่นแล้วพบว่าฉันอาจจะออกมาจากห้องก่อนแล้วเขาอ้อนว่า
"นะโมไม่อยากนอนคนเดียว" หม่ามี๊ก็จะบอกว่าก็หม่ามี๊ให้พี่หมีนอนเป็นเพื่อนไงคับ

เรื่องบนรถ 1

เวลาขับรถหม่ามี๊ชอบเปิดเพลงฟังแก้ง่วง
วันหนึ่งขณะเพลงดัง "อยากมีแฟนแล้วซักที อยากมีแฟนแล้วซักที"

นม : ....แฟนแล้ว อยากมีแฟนแล้ว
เสียงดังเจื้อยแจ้วแบบดังแค่บางคำ
มม​​ หัวเราะ : ไหนนะโมอยากมีแฟนแล้วเหรอ
นม : (ยิ้มหวาน )
มม: แฟนคืออะไรอ่ะ
นม : แฟนเป็นอะไรที่น่ากลัว
มม : อะไรนะ (พร้อมหัวเราะ)
นม : แฟนเป็นอะไรที่น่ากลัว (พร้อมทำหน้าคิ้วขมวด)
เราทั้งสองหันมาสบตากันพร้อมหัวเราะ

ตื่นนอนของเรา

เช้านี้ตื่นมาคิดถึง หัวน้อยๆ ที่นอนอยู่ที่แขนและรอยยิ้มนั้น

ทุกเช้าลูกจะตื่นลุกขึ้นนั่ง หันมายิ้มอ้อนขอนอนแขน
แล้วหัวน้อยๆ ก็ซุกอยู่ในซอกรักแร้ จับนมบ้าง กอดกันบ้าง

มม: ได้ตื่นมาทุกๆ เช้า
มม & นม : รู้ว่าเรายังรักกัน ให้ลมหายใจของฉันนั้นยังมีค่าเพื่อใครที่เรานั้นได้รักกันฉันจะขอบคุณเท่าไหร่

เรากอดกัน ฉันหอมแก้ม จุ๊บหน้าฝากที่เงยหน้ามาพร้อมรอยยิ้ม หรือบางวันก็เป็นใบหน้ากวนๆ เปื้อนยิ้ม
มม: หม่ามี๊รักนะโมนะครับ

เราส่งความรักให้กันในทุกเช้าของวันใหม่ ฉันดีใจทุกครั้งที่ตื่นมาเจอเขา มันดีเหลือเกินที่เราอยู่กันด้วยความรัก ฉันจะบอกเขาอย่างนี้ทุกวันที่ตื่นมา

เมื่อวันนั้นก็เช่นกัน ขอความรักที่เรามีสถิตย์ในดวงใจเราตลอดไป

หม่ามี๊สีชมพู

"สีชมพูของหม่ามี๊"

เสียงของเด็กชายที่เอื้อนเอ่ยออกมาเวลาเห็นของอะไรที่มีสีชมพู เพราะรู้ว่าหม่ามี๊มีของสีชมพูมากมาย ทำให้เด็กชายรับรู้ได้ว่าสีชมพูเป็นสีโปรดของเรา
เด็กชายจึงบอกว่าอะไรก็ตามที่เป็นสีชมพูเป็นของหม่ามี๊

มม : แล้วนะโมชอบสีอะไรอ่ะคับ
นม : นะโมก็ชอบสีชมพู บางทีก็ชอบสีเหลือง Yellow (ออกเสียงชัดเหมือนในคลิป Youtube เลย)
มม : งั้นเรามาดูซิอันนี้มีสีอะไรบ้าง
นม : pink red blue

บันทึกในวันที่ความรู้สึกของหม่ามี๊เป็นสีบลู เพราะคิดถึงเด็กชายของหม่ามี๊

ตุ๊กตาในไข่ที่เด็กชายทำทิ้งไว้ให้ ขอบคุณที่เวลาคิดถึงเธอมีความรัก