ไม่มีชื่อเรียก

 วันที่ความทรงจำกำลังเลือนหาย

น่าแปลกที่บางความทรงจำที่เราอยากเก็บไว้มันกลับกำลังเลือนลางไป 

การสูญเสียเจ็บปวดทรมาน

การสูญเสียความทรงจำมันก็เจ็บปวดทรมานไม่ต่างกัน

แม้ฉันรู้ว่าสักวันฉันจะลืม จะจำวันที่มีเธอเกือบไม่ได้ 

และบางทีความเจ็บปวดก็จะจางไปตามความทรงจำ

แต่ใจฉันกลับไม่อยากลืมเธอ

ฉันดำเนินชีวิตเพียงหวังให้แต่ละวันผ่านไป และไม่ต้องเจ็บปวดเนิ่นนานเกินไป

หรือหวังว่าถึงเจ็บปวดก็จะทนไหว จะอยู่กับหัวใจที่เจ็บๆ นี้ได้ 

หัวใจที่มันเหมือนจำหยุดเต้นน ใจเล็กๆ ที่เจ็บจี๊ดๆ ตลอดเวลา

เหมือนเกือบจะหายใจไม่ออก

จะสองปีแล้วนะ

 กำลังจะครบสองปีแล้วที่เราไม่ได้อยู่ด้วยกัน 

ในใจฉันกำลังซ่อมแซม จากความผิดหวัง เจ็บปวด 

แต่ความรักยังอยู่ที่เดิม เราไม่ได้จากตาย เราแค่จากเป็น 

จริงๆ เราควรดีใจ พอใจ แต่มันก็ไม่ง่ายที่สัมผัสนั้นหายไป

และมีความรู้สึกที่ไม่มีวันเหมือนเดิม ที่ฉันอยู่กับมันมาได้

แค่มันเว้าแหว่ง  

บางเรื่องไม่ว่าจะผ่านไปนานแค่ไหน มันก็แค่ผ่านไปแต่ในใจยังเหมือนเดิม