เหมือนลูกศรที่พุ่งเข้าไปกลางหน้าอก
ทะลุเข้าไปในใจ
นี่คงเป็นหน้าที่หลักของภาษา
และฉันเขียนเพื่อเยียวยาตัวเอง
ค่ำคืนลำพังนั้นยากเย็นเสมอ
หากเคยมีมือน้อยๆ ให้เกาะกุม
ขอบคุณช่วงเวลาดีดีที่เรามีกัน
นะโมชอบนอนโดนตัวคน ต้องคอยจับ
คอนลูบหัว คอยกอดเอาไว้
นะโมชอบนอนแขนหม่ามี๊เสมอ
นม : หม่ามี๊ขอนอนแขนหน่อย (เสียงอ้อนบ้าง เสียงสะอื้นบ้าง)
มม : ทำไมขอนอนแขนทุกวันเลย ชอบเหรอ
นม : ชอบนอนแขนหม่ามี๊
หม่ามี๊สละแขนหนึ่งข้างให้นะโมนอนเสมอ
แม้จะสร้างความปวดเมื่อยให้กับแขนและไหล่มากเพียงใด
การเสียสละนี้หม่ามี๊หวังเพียงให้นะโมได้สัมผัส
ความอบอุ่นปลอดภัย ความไว้วางใจต่อโลก
และสายสัมพันธ์แห่งรักที่ส่งออกไป
เพื่อบอกว่าไม่ต้องกลัวนะเธอไม่ได้อยู่คนเดียว
เธอมีหม่ามี๊เคียงข้างเสมอ ยามดึก ยามมืดมิด จะพบหม่ามี๊ข้างๆ
และแม้วันใดที่ร่างกายของเราไม่ได้สัมผัสกัน
ขอให้สายสันพันธ์นั้นเชื่อมร้อยถักทอให้เธอเติบโตแข็งแรงต่อไป
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น